Stosowanie pomocy jeździeckich

Komunikacja pomiędzy koniem a jeźdźcem realizowany jest za pośrednictwem tzw. pomocy jeździeckich czyli specyficznego języka komunikacji niesłownej. Pomoce jeździeckie są sygnałami przekazywanymi przez jeźdźca przy pomocy których oddziałuje on na konia w celu nakłonienia go do realizowania zadanych poleceń. Język jeździecki ma własną częstotliwość, intonacje oraz budowę.
Pomoce jeździeckie dzieli się na naturalne pomoce jeździeckie oraz sztuczne pomoce jeździeckie. Pomoce naturalne skupiają się na bezpośrednim działaniu ciała jeźdźca na konia. Pomoce sztuczne polegają na wzmocnieniu wydawanych poleceń przez jeźdźca.
Pomoce naturalne
Konia ujeżdża się głównie przy wykorzystaniu 4 pomocy jeździeckich, którymi są dosiad, łydki, ręce i polecenia głosowe. Ruch łydek nakazuje koniowi ruch do przodu i w bok. Najmocniejsze oddziaływanie łydki następuje w rejonie popręgu im łydka jest dalej wysunięta do tyłu tym mniejszy bodziec dajemy wierzchowcowi. Należy mieć na uwadze by ucisk łydki nie był za bardzo mocny ponieważ zbytnio duży ucisk zmniejsza sygnał przekazywany koniowi.
Dosiad
Prawidłowy dosiad wierzchowca zapewnia bezpieczną i komfortową jazdę. Ważne przy tym jest aby posiadać dobrze dobrane siodło. Warto w tym celu skorzystać z usługi saddle fittingu przy jego zakupie. Jeździec powinien stale utrzymywać równowagę w siodle oraz zsynchronizować własne ruchy z ruchem wierzchowca. Dosiad ma wpływ na kierunek jazdy konia. Ma również duży wpływ na wielkość wykroku. Rozróżnia się 2 rodzaje dosiadu. Dosiad ujeżdżeniowy a także półsiad.
Dosiad ujeżdżeniowy polega na podparciu się na kości łonowej i kościach kulszowych. Jeździec jest osadzony w najgłębszym miejscu siodła. Głównym elementem prawidłowego dosiadu ujeżdżeniowego jest wyprostowana sylwetka ze wzrokiem skierowanym w przód, z łokciami przylegającymi do ciała. Miednica musi nadążać za ruchami konia. Kolana powinny przylegać do siodła i być lekko podgięte.
Półsad
Polega na obciążeniu grzbietu konia. Sylwetka jeźdźca jest lekko pochylona do przodu. Nogi są twardo oparte w strzemionach a jeździec jest mocno osadzony w siodle. Półsiad wykorzystywany jest zazwyczaj podczas wykonywania skoków przez przeszkody.
Ręce (wodze)
Wodze zapewniają kontrolę nad pyskiem wierzchowca a przez to jeździec ma możliwość oddziaływać na zachowanie konia. Należy mieć na uwadze aby nie stosować zbyt dużej siły przy wykorzystywaniu wodzy, gdyż tym sposobem sprawimy ból koniowi a ten zareaguje przeciwnie do naszych oczekiwań. Stosowanie wodzy musi odbywać się tylko wraz z zastosowaniem pozostałych pomocy jeździeckich gdyż w przeciwnym wypadku nie spowoduje to założonego skutku. Wodze nigdy nie mogą być skręcone, powinny być mocno trzymane. Poprzez wodze możemy dać wierzchowcowi bodziec do spowolnienia lub do zmienienia kierunku jazdy.
Głos
Uzupełnieniem naturalnych pomocy jeździeckich jest głos wydawany przez jeźdźca. Koń bardzo dobrze czuje intonację głosu, a także jest w stanie nauczyć się prostych rozkazów. Wykorzystywanie głosu pomaga wzmocnić działanie innych pomocy jeździeckich.
Sztuczne pomoce
Do sztucznych pomocy jeździeckich zalicza się ostrogi oraz szpicrutę. Ostrogi są metalowymi elementami przyczepianymi do obuwia jeźdźca, które dają możliwość wzmocnić oddziaływanie pomocy jeździeckiej łydek. Szpicruta nazywana także palcatem jest swoistego rodzaju batem.
Wykorzystywanie pomocy sztucznych nie jest wskazane ze względu na możliwość sprawienia bólu wierzchowcowi. Jeżeli jednak stosuje się pomoce sztuczne trzeba używać ich z niezmiernym wyczuciem.